Αναΐτις

Περσική θεότητα, αντίστοιχη με την Αφροδίτη ή την Άρτεμη. Σε έναν αρχαίο μύθο, που είναι και η μοναδική πληροφορία γι’ αυτήν, αναφέρεται ως θεά των νερών, της ευφορίας και της γονιμότητας των γυναικών. Κατέβηκε στη Γη από τον ουρανό μετά από πρόσκληση του Ζωροάστρη (Ζαρατούστρα), με σκοπό να βοηθήσει τους ανθρώπους και είναι συνδεδεμένη με τον θεό Μίθρα (Ήλιο). Βωμοί και αγάλματα της Α. υπήρχαν στη Βαβυλώνα, στα Σούσα, στα Εκβάτανα, στην Περσέπολη, στις Σάρδεις κ.α., και φαίνεται ότι τη λατρεία της καθιέρωσε o Αρταξέρξης B’ (404-362 π.Χ.). Κατά τους περσικούς χρόνους, με την εξάπλωση της περσικής θρησκείας προς τα δυτικά, η Α. απαντάται και σε άλλες χώρες, όπως η Αρμενία, η Καππαδοκία, η Λυδία κλπ. Στη δυτική Ασία, η Α. συχνά εμφανίζεται ως Ταναΐδα, ενώ στη Φιλαδέλφεια τελούσαν και αγώνες προς τιμήν της, τα Αναΐτεια. Στην Αρμενία αναφέρεται ότι αφιέρωναν σεαυτήν δούλους και δούλες και ότι οι παρθένες εκπορνεύονταν για χάρη της. Υπήρχαν επίσης και ιερές αγελάδες της Α. Στον Πόντο, στην πόλη Ζήλα, επίσης κέντρο ιερόδουλων, της αφιέρωναν μεγάλες γιορτές, ενώ, τέλος, γιορτές σχετικές με τη λατρεία της γίνονταν και από τους Σακούς. Στην ελληνική μυθολογία, η Α. ταυτιζόταν με την Αφροδίτη ή την Αθηνά, κυρίως όμως με την Άρτεμη. Ιερό της ζώο ήταν ο ταύρος, γι’ αυτό λεγόταν επίσης και Ταυροπόλος. Για να την τιμήσουν, οργάνωναν τα Ταυροπόλια.